«Побыт наладжаны так, што „правапарушэнне“ можа напаткаць у любы момант»

Ілюстрацыйнае фота, гомельская калонія № 4

Крымінальны кодэкс Беларусі дае асуджаным шырокія магчымасці вызваліцца раней за тэрмін. Гэта і замена неадбытай часткі пакарання больш мяккім, і ўмоўна-датэрміновае вызваленне (УДВ), і амністыя, і нават памілаванне. Але фактычна гэтага ўсяго пазбаўлены палітзняволеныя. Адміністрацыі папраўчых установаў імкнуцца зрабіць "злоснымі парушальнікамі рэжыму" амаль усіх палітвязняў, каб у тым ліку пазбавіць іх магчымасці на датэрміновае вызваленне. А прашэнне аб памілаванне ў месцах няволі даўно стала элементам ціску на асуджаных па палітычных матывах.

"Вясна" разбіраецца з былымі палітвязнямі і праваабаронцамі, чаму для палітвязняў ніводная з опцый вызваліцца раней за тэрмін не працуе і як наладжана гэтая рэпрэсіўная схема ў пенітэнцыярнай сістэме.

Умоўна-датэрміновае вызваленне ці "прафулік вешаюць на кожнага палітычнага"

прыкладныя паводзіны, якія даказваюць выпраўленне асобы"Леаніда Судаленкі

Леў

Замена неадбытай часткі пакарання больш мяккім ці "адмоўлена, не стаў на шлях выпраўлення" 

цвёрда ўсталі

"вязня, які не стаў на шлях выпраўлення"

Амністыя ці "мог бы з'ехаць дадому, але з'яўляўся парушальнікам" 

 Рамуальд Улан.

Іван Кубракоў заявіў

Памілаванне ці "таксама адмова"

29 палітвязняў Таццяна Ласіца Алег Груздзіловіч

"Палітычныя перакананні сталі маркерам для тых, каго вылучае цяперашняя таталітарная ўлада ў Беларусі сярод усёй масы асуджаных"

Праваабаронца Леанід Судаленка, адчуўшы на сабе ўсю несправядлівасць і жорсткасць пенітэнцыярнай сістэмы Беларусі ў дачыненні да палітвязняў, адзначае:

"Камітэт па правах чалавека ў Заўвазе агульнага парадку № 35, Артыкул 9 Міжнароднага пакта аб грамадзянскіх і палітычных правах (Свабода і асабістая недатыкальнасць), адзначае, што "асуджаныя зняволеныя маюць права на тое, каб парадак адбыцця імі пакарання па прысуду рэгуляваўся ў адпаведнасці з унутраным заканадаўствам. Разгляд спраў на прадмет умоўнага і іншых формаў датэрміновага вызвалення павінна ажыццяўляцца ў адпаведнасці з законам, і ў такім вызваленні нельга адмаўляць на падставах, якія з'яўляюцца адвольнымі па сэнсе артыкула 9". На думку Камітэта, у паняцце "адвольнасці" варта ўключаць элементы непрымальнасці, несправядлівасці, непрадказальнасці і невыканання працэсуальных гарантый, нароўні з элементамі мэтазгоднасці, неабходнасці і суразмернасці. У практыцы ж беларускіх месцаў пазбаўлення волі гэтыя элементы квітнеюць, дыскрымінацыйна пазбаўляючы палітвязняў магчымасці калі ўжо не вызваліцца безумоўна і з наступнай рэабілітацыяй, то хаця б скараціць тэрмін незаслужанага незаконнага пазбаўлення волі з выкарыстаннем тых інструментаў, якія даступныя асуджаным за звычайныя злачынствы. Палітычныя перакананні сталі маркерам для тых, каго вылучае цяперашняя таталітарная ўлада ў Беларусі сярод усёй масы асуджаных".

Арыгінальная публікацыя на сайце "Вясны"