"Free Viasna!" Міжнародныя калегі — пра гадавіну прысуду вясноўцам

3 сакавіка 2023 года, праваабаронцы "Вясны" Алесь Бяляцкі, Валянцін Стэфановіч і Уладзімір Лабковіч былі асуджаныя да жорсткіх тэрмінаў. Тым часам іх міжнародныя калегі працягваюць іх падтрымліваць. "Вясна" сабрала рэакцыі міжнародных калег вясноўцаў на гадавіну іх прысуду.

Суд па "справе Вясны", 3 сакавіка 2023 года

Эліс Магвэ, прэзідэнтка FIDH (Міжнароднай федэрацыі за правы чалавека)

"Праз год пасля несправядлівага прысуду і больш за 2,5 гады з моманту адвольнага затрымання Алеся, Валянціна і Уладзіміра я ўстрывожана тым, што нашы калегі ўсё яшчэ застаюцца за кратамі. Мы ўзрушаныя тым, што мы ведаем пра жорсткія ўмовы ў беларускіх турмах і лячэнне палітвязняў у гэтых установах. Падчас іх зняволення мы страцілі грамадскія галасы не толькі нашых мужных, добрых і геніяльных калег, але таксама важныя галасы ў FIDH. Валянцін Стэфановіч — адзін з двух віцэ-прэзідэнтаў FIDH па рэгіёне Усходняй Еўропы і Цэнтральнай Азіі. Калі яго пераабралі віцэ-прэзідэнтам на нашым стогадовым з’ездзе ў 2022 годзе, фотаздымкі Валянціна, Алеся і Уладзіміра, а таксама Марфы Рабковай і Андрэя Чапюка паставілі на пустыя крэслы ў першым радзе. Сёння мы яшчэ раз выказваем нашу салідарнасць і падтрымку Алесю, Валянціну і Уладзіміру, а таксама іх сем'ям, сябрам і калегам, якія працягваюць сваю важную працу па дакументаванні парушэнняў правоў чалавека ў Беларусі. Мы таксама паўтараем наш заклік да беларускіх уладаў: Free Viasna!".

Анастасія Круопе, даследчыца міжнароднай праваабарончай арганізацыі Human Rights Watch

"Сёння спаўняецца год з вынясення прысуду Алесю Бяляцкаму, Валянціну Стэфановічу, Уладзіміру Лабковічу. Не выклікае сумненняў тое, што крымінальныя абвінавачванні, вылучаныя супраць іх, былі надуманымі, палітычна матываванымі і былі сканструяваныя ў адплату за іх праваабарончую дзейнасць.

Алесь, Уладзімір і Валянцін, на жаль, не адзіныя праваабаронцы ў сённяшняй Беларусі, якія несправядліва адбываюць тэрміны за сваю працу. На дадзены момант праваабарончая дзейнасць фактычна абвешчаная ў Беларусі па-за законам, часта прыраўноўваецца да экстрэмісцкай, падрыўной дзейнасці і ў выніку такой палітыкі многія праваабарончыя арганізацыі і прыкладна тысяча няўрадавых арганізацыі, грамадскіх арганізацый былі вымушана ліквідаваныя.

У тым, што беларускія ўлады пераследуюць вясноўцаў і іншых актывістаў, няма нічога дзіўнага, і гэта толькі даказвае важнасць працы, якую робяць праваабаронцы, якую робіць "Вясна" і працягвае яе рабіць. Бо ўлады Беларусі імкнуцца стварыць інфармацыйны вакуум вакол таго, што дагэтуль адбываецца ў Беларусі. І за год, які прайшоў з моманту вынясення прысуду Алесю, Валянціну і Уладзіміру, і за гады з моманту іх арышту, рэпрэсіі ўнутры Беларусі не спыніліся.

Для мяне і многіх-многіх іншых калегаў з праваабарончай сфэры прыклад Валянціна, Алеся і Уладзіміра – гэта натхняльны прыклад прыхільнасьці праваабарончай працы і каштоўнасьцяў, на абарону якіх яна накіраваная.

Я часта ўспамінаю словы Валянціна Стэфановіча, якія ён вымавіў у апошнім слове на судзе, калі ён сказаў, што крымінальны пераслед актывістаў не перашкодзіць прадаўжэнню справы "Вясны". Але таксама ён сказаў, што пасля зімы заўсёды надыходзіць вясна, і вясна наступіць незваротна.

Я жадаю свабоды ўсім праваабаронцам і актывістам, якія знаходзяцца ў Беларусі за кратамі за іх працу. Я жадаю Свабоды ўсім палітычным зняволеным Беларусі і праўда спадзяюся на тое, што Вясна наступіць"

Нідэрландскі Хельсінкскі камітэт, калегі з праграмы "Праваабарончая дзейнасць"

"Праваабарончая супольнасць страчвае незаменных лідэраў і актывістаў, якія адыгрывалі адну з ключавых роляў у абароне правоў чалавека і падтрымцы грамадзянскай супольнасці ў Беларусі. Пакуль яны знаходзяцца за кратамі, мы сутыкаемся з узрастаючым ціскам на незалежныя арганізацыі і татальным узмацненнем жорсткасці абмежаванняў на правы і свабоды. Гэта таксама сігналізуе аб пагаршэнні сітуацыі з правамі чалавека ў краіне, што робіць працу праваабаронцаў не толькі больш складанай і небяспечнай, але і яшчэ больш важнай і значнай.

Гэтыя прысуды і турэмнае зняволенне маюць для нас вялікае асабістае і арганізацыйнае значэнне. Асабіста для мяне, як чалавека, які працаваў разам з Алесем Бяляцкім, Валянцінам Стэфановічам і Уладзімірам Лабковічам, гэта вельмі балючы ўдар. Яны не толькі калегі, але і сябры, адданыя сваёй працы і ідэалам правоў чалавека. Для нашай арганізацыі гэта стала нагодай для адаптацыі фарматаў нашай працы, накіраванай на падтрымку праваабарончых арганізацыяў Беларусі.

Хачу падкрэсліць, што, нягледзячы на цяжкасці і рэпрэсіі, праваабарончая супольнасць Беларусі працягвае сваю найважнейшую працу, а мы працягнем яе ў гэтым падтрымліваць. Важна, каб міжнародная супольнасць працягвала падтрымліваць беларускіх праваабаронцаў, асуджала парушэнні правоў чалавека, якія адбываюцца ў краіне, а таксама прымала канкрэтныя крокі, якія садзейнічаюць вяртанню Беларусі на шлях да дэмакратыі. Толькі разам мы зможам дабіцца перамен і забяспечыць, каб усе грамадзяне Беларусі маглі карыстацца сваімі правамі і свабодамі"

Публікуецца паводле сайту "Вясны"